Op zondag 6 september 2015 wordt de expositie geopend in Galeri de Natris om 15.00 uur door
Manuel Kurpershoek. De laatste dag van de expositie is zondag 11 oktober 2015.
Het bestaat nog. De beeldende kunstenaar die geen opleiding heeft genoten via een
kunstvakopleiding maar bij een leermeester op de werkplaats. Karin Elfrink (1951
Nuenen) is zo iemand. Zij leerde het vak van haar vader, de Nijmeegse schilder Theo
Elfrink (1923-2014). En schilderen kan ze. Karin Elfrink woont en werkt in Nijmegen.
Aanvankelijk schilderde Karin Elfrink vooral ruimten die gemaakt zijn door
mensenhanden, het huis, de stad. Sinds 2006 is zij geboeid door de landschappelijke
ruimte rond het huis in Beek-Ubbergen waar zij haar jeugd doorbracht. De bossen op
de hellingen van de Ravensberg, waar zij als kind alleen kon zijn en bescherming zocht
onder het gebladerte van de dicht opeenstaande bomen. Later, als schilder genoot ze
van de dynamiek van het bos, de veelheid van de kleuren groen, de wisseling van het
licht, maar ook van het statische, de monotonie, de rust. In schilderijen gaf ze die
indrukken weer, ze wilde als het ware de toeschouwer laten delen in haar ervaringen.
De tentoonstelling in Galerie de Natris laat een nieuwe fase zien in haar oeuvre. De
aandacht voor het bos als natuurfenomeen is vervangen door de aandacht voor
parken, een kunstmatig door de mens aangelegd “bos” met een bewuste functionele
opzet. Ontstaan in het begin van de 19e eeuw is het stadspark bij uitstek bedoeld om
een geregisseerde “natuurlijke” ruimte te scheppen waarin de stadsmens rust én
ontspanning kan vinden.
Met dezelfde intentie als altijd heeft de kunstenaar zich nu gestort op het verbeelden
van dat kunstmatig bos. Opvallend is dat zij haar eigen fysieke expressiviteit beter dan
ooit “kwijt” kan in dit nieuwe aandachtsveld. Dankbaar maakt zij gebruik van de
kleuren van het park die van te voren vaak bij het ontwerp al bedacht zijn. Het
kleurgebruik in de schilderijen is expressief, uitbundiger dan ooit. Er is nog een andere
verandering. Een park is voor mensen bedoeld en ook dat kondigt zich in deze
expositie aan. Voorzichtig wordt geëxperimenteerd met de menselijke figuur in de
context van de aangelegde natuur.
Dat maakt de expositie extra spannend, want welke richting zal Karin Elfrink in de
nabije toekomst kiezen. Zelf weet ze het nog niet precies. De kijker komt zo midden in
het lopende onderzoek terecht van Karin Elfrink. Actueler kan het niet.