Vele Bottendalers zullen Remco inmiddels kennen. Hij is de vriendelijke thuisloze die al 1,5 jaar voor de COOP zijn gedichten verkoopt. Over zijn achtergrond bestaan geruchten dus tijd voor een interview.
Wie en Waar?
Remco is 48 jaar, speelde basgitaar en komt uit Noord-Holland. In de jaren 80 verhuisde hij naar Nijmegen voor een studie maar keerde na een jaar weer terug. Hij kreeg een relatie en twee kinderen maar zowel zijn partner als hijzelf kregen depressies dus dat ging samen niet goed. Ook speelde verslaving een negatieve rol. Met hulp van de GGZ kwam hij er weer bovenop maar hij bleef wel stress-gevoelig. Hij ging terug naar Nijmegen en kreeg een baan bij stichting Dagloon. Deze stichting heeft het volgende op hun website staan: Stichting Dagloon Nijmegen is een werkcollectief voor (dreigend) dak- en thuislozen dat in 2004 is opgericht. De grootste groep dagloners woont in een pand van een zorginstelling. Een enkeling kiest ervoor om op straat te leven en ongeveer een derde woont zelfstandig. De stichting heeft participatie in de samenleving als doel. De dagloners kunnen zinvol werk uitvoeren, waarmee ze een vrijwilligersvergoeding verdienen. Hierdoor krijgen de dagloners meer sociale rollen. Ze klimmen op de arbeidsladder en zetten stappen richting arbeidsintegratie (www.stichting-dagloon-nijmegen.nl).
Remco is blij met de stichting en kan zo in de ochtenden een mooie bijdrage leveren aan een schoner Nijmegen. Op vrijdagmiddag komen ze in Bottendaal en vullen dan 60-70 zakken zwerfafval met vooral blikken bier, colaflessen en wietzakjes. Achteraf maakte hij de fout om weer terug te keren naar Noord-Holland voor zijn relatie. Maar hij realiseerde daar dat hij in Nijmegen toch het gelukkigst is geweest en kwam terug. Zijn baan kreeg hij niet direct terug bij stichting Dagloon dus nu werkt hij daar onbetaald tot er weer een betaalde plek vrijkomt. Hij woont nu in een pand op de Oranjesingel voor thuislozen. Hij heeft een uitkering maar die gaat volledig naar zijn opvang. Hij krijgt daar brood, een avondmaaltijd en een bed plus 20 euro per week. Hij houdt niet van bedelen dus besloot hij zijn gedichten te verkopen. Vroeger had je nog de daklozenkrant Impuls maar die was in Nijmegen te duur opgezet met kantoorruimte en personeel dus dat ging op de fles. Hij denkt dat veel dak- en thuislozen willen dat er nieuwe straatkrant komt.
Zijn gedichten verkoopt hij voor 2,50 euro. Van dat geld kan hij ondermeer de treinkaartjes kopen zodat hij zijn zoon naar Nijmegen kan laten komen. Spelen met woorden leerde hij van de rapgroep Osdorp Posse.
Zwarte periode en croissantje kaas
Hij ziet de tijd van zijn depressies en verslaving als een zwarte periode. Hij was aan heroïne verslaafd maar is daar jaren geleden afgekomen. Hij realiseerde dat hij zo niet wilde leven en voor zijn kinderen een ander voorbeeld wilde zijn. Omdat je van heroïne ook lichamelijk ziek wordt als je stopt was dit geen gemakkelijke tijd. Rond het Thiemepark ziet hij nog steeds de dealers lopen. Hard drugs wordt blijkbaar op klaarlichte dag in onze wijk verkocht. Een verontrustende gedachte. Remco zegt dat de politie helaas alleen de grote onruststokers aanpakt. Hij hoopt spoedig een kamer voor zichzelf te kunnen huren maar de 3 maanden borg is vaak teveel geld.
Hij vindt Bottendaal erg gezellig. Hij denkt dat hij in het centrum méér zou kunnen verkopen maar hij vindt Bottentdalers erg sociaal. Soms kopen mensen eten voor hem en het liefste heeft hij dan een croissantje kaas. Met de mensen van de COOP heeft hij ook goed contact en hij zorgt niet voor overlast. Zelfs als mensen hem negeren of lullig doen, probeert hij zo positief en aardig mogelijk te blijven. Hij vindt het een zuur gevoel om thuisloos te zijn. Vroeger liep hij langs de daklozen maar nu is hij er zelf één geworden. Hij denkt dat het grootste misverstand over hem is dat sommigen denken dat hij een junk is. Maar die tijd ligt gelukkig achter hem. Daarom mag ik dit ook opschrijven want hij wil openhartig zijn. En in tegenstelling tot wat mensen kunnen denken, is hij zijn tanden ook niet verloren door drugs. Ook zegt hij dat best veel thuislozen niet laaggeschoold zijn. Er zijn regelmatig MBO’ers en HBO’ers die ook op straat komen. Hij heeft geleerd dat achter ieder mens toch een ander verhaal zit dan je misschien zou verwachten.
En zijn verhaal bevestigt dit maar weer. Ahoy!
Dit interview staat ook in De Zeeheld, editie september 2015
Fotografie: Willemien Geboers
